Steven Tuinstra - verkeersborden

In de 'Kampioen', het stamblad van de ANWB, staat in september 1989 het volgende interview met Steven Tuinstra. Hij is een van de ontwerpers van de nieuwe verkeersborden die in maart 1990 werden ingevoerd in Nederland.





Nieuwe verkeersborden: onzijdigheid geboden



Onze verkeersborden zijn hopeloos verouderd. Er staan afbeeldingen op die volledig uit de tijd zijn. Zoals aftandse auto’s en fietsen uit het jaar nul. Het bord dat een voetpad aangeeft – opa met zijn jengelende kleindochter – is de grootste steen des aanstoots. Maar dat gaat allemaal veranderen. In maart 1990 komen er namelijk nieuwe verkeersregels. Ook de verkeersborden komen er anders uit te zien. Steven Tuinstra is één van de ontwerpers. Hij vertelt wat er verandert en wat blijft.

Met behulp van de computer hebben we 120 borden ontworpen. Daarbij waren we natuurlijk wel gebonden aan afmetingen en kleuren. We hebben bij het ontwerpen ook alvast rekening gehouden met internationale afspraken. Dat was soms best vervelend. Het waarschuwingsbord voor een spoorwegovergang konden we daardoor bijvoorbeeld niet moderniseren. Die ouderwetse stoomlocomotief blijft dus. Men is bang dat een moderne trein voor een tram wordt aangezien. Ook het nieuwe bord Woonerf is conform internationale afspraken. Jammer, want daar had ik graag iets anders van gemaakt.


Om discussies over emancipatie te voorkomen, hebben we alle mensfiguren onzijdig gemaakt. Op het bord Voetpad is geen mannelijke kinderlokker of jengelend meisje meer te zien. Het waarschuwingsbord Overstekende kinderen is ook een mooi voorbeeld. Het kleine meisje met de vlechtjes en de veel grotere jongen met de schooltas zijn nu onzijdige figuurtjes geworden. En de schooltas is verdwenen. De voertuigen op de andere borden hebben allemaal een face-lift ondergaan. Sommige zijn nòg symbolischer geworden. Zo heeft de fiets geen pedalen meer. Toch is die nieuwe fiets van grote afstand beter herkenbaar dan op het oude bord. De toon van de meeste nieuwe borden is anders, vriendelijker. Veel verbodsborden worden gebodsborden. Dat was wel nodig ook. Het oude bord Verboden links af te slaan heeft bijvoorbeeld nooit gedeugd. Het bord heeft een rode rand en dat betekent , dat het een verbod aangeeft. Maar er staat ook nog een schuine streep op en die geeft ook aan dat iets niet mag. Een dubbele ontkenning dus. Daarvoor in de plaats komt nu een blauw gebodsbord dat aangeeft dat men rechtdoor en rechtsaf mag gaan. Het bord verbiedt dus niets maar geeft aan wat we mag.


Enkele kleuren veranderen en oranje verdwijnt zelfs van de borden. Oranje vervaagt namelijk in de loop der jaren. Het nieuwe waarschuwingsbord voor vervoer van gevaarlijke stoffen wordt bijvoorbeeld rood en de borden die een voorrangsweg aangeven, worden geel. We zijn met de nieuwe ontwerpen in elk geval weer een stapje op weg naar een grotere uniformiteit.

Tot besluit herinnert Tuinstra zich nog een aardig detail: ‘De pijlen op de nieuwe verkeersborden zijn overgenomen van de ANWB-wegwijzers. Dat moet het beeld op de weg een stuk rustiger maken, althans voor wat de borden betreft.’
(Adriaan Huigen, Kampioen september 1989)