Tuinstra in boeken - 1

De Kameleon gooit het roer om
Deel 53, 1982

De -disfunctionele- familie Tuinstra verschijnt in het dorp. De moeder (Toos Tuinstra), kennelijk een feministisch typ, lijkt haar twee kinderen te verwaarlozen. Haar man (Steven Tuinstra) echter is hardwerkend. Daartegenover schetst de Roos -nadrukkelijk- het stabiele/gelukkige gezinsleven van de familie Klinkhamer en Gerben.

Geeft de Roos een aanklacht tegen de moderne maatschappij van de jaren 80?
Toen werd scheiden wat meer gewoon. Vrouwen wilden de 'vrijheid' en geen 'huissloof' meer zijn. Leek deze ontwikkeling hem maar niks en begreep hij er niet veel van? Wanneer je trouwde was je toch verantwoordelijk voor elkaar en je gezin? Maar in de jaren 80 kwam het individualisme op.

H. de Roos zal dat wel uitgelegd hebben als 'egoïsme'. Veel sympathie voor mevrouw Tuinstra (het 'feminisme'?) heeft hij duidelijk niet.

Het boek lijkt snel en routineus geschreven. Net zoals in de moderne maatschappij gaat alles in de Kameleon ook sneller. Aldus moeten er meer voorvallen plaatsvinden wil men 't boek vol krijgen.
En uiteraard loopt het goed af met de Tuinstra's; de vader opent een winkeltje en verkoopt er de klein meubels uit het magazijn van meneer Loots. Mevrouw Tuinstra laat zich scheiden om zo haar vrijheid te herwinnen. Mevrouw Rozemeier wordt de voogd van Mitsie en Frits Tuinstra.



De Kameleon gooit het roer om
Deel 53
9e druk

Niet alleen de tekst is geheel herschreven maar ook het verhaal verschilt veel van de originele versie. In het oorspronkelijke boek b.v. gaat de vader van Mitsie en Frits later een winkel met kleinmeubels beheren. In deze versie wordt de winkel een galerie. Het probleem, een -op handen zijnde- scheiding, dat in dit deel behandeld wordt, leent zich wel voor een 'hertaling' omdat het past bij deze maatschappij.
In tegenstelling tot H. de Roos is voor de 'hertaler' (opgegroeid in de hedendaagse samenleving) scheiden geen onbekend verschijnsel. Terwijl de Roos, al schrijvende, z'n hoofd schudt over dergelijke ontwikkelingen.
In een poging het feminisme te begrijpen (of juist te bekritiseren) voert hij mevrouw Tuinstra ten tonele.
In deze versie is Sonja Tuinstra een a-sociaal typ die er een buitenechtelijke relatie opnahoudt. Ze ligt halve dagen in bed en is alleen met zichzelf bezig.

Op blz. 73 geeft de hertaler een verklaring voor Sonja Tuinstra's a-sociale gedrag door Chantel te laten zeggen: "Dat zie je vaak, hé ? Als je weinig liefde hebt gekregen kun je later weinig liefde geven.."
H. de Roos suggereert in zijn verhaal juist een potentiële -nieuwe- moeder voor Freddy en Mitsie, in de vorm van mevrouw Rozemeier.
In deze versie is weinig ontzag voor elkaar: er wordt op gelijkwaardig niveau met elkaar gecommuniceerd. Klinkhamer verwacht nog wel enig respect van z'n zoon! Zo lezen we op blz. 9 van de oude versie: "M'n vader" antwoordde Sietse "Je weet wel, Evert Klinkhamer.."
Klinkhamer reageert daarop met: "Hé, hé, een beetje meer respect voor je vader, hè?"...
In H. de Roos' jeugd was het kennelijk niet gebruikelijk om je ouders bij de voornaam te noemen...

Conclusie..? : Deze 'hertaling' is niet zomaar een bewerking, maar een compleet ander verhaal...